മൂന്നു മാസത്തെ ലീവിന് വന്നതാ! ആദ്യത്തെ മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോ തന്നെ കയ്യിലെ “ജോര്‍ജൂട്ടി” കഴിഞ്ഞു! ഉള്ളതില്‍ അഞ്ഞൂറ് കുലുവാ മാത്രം കയ്യില്‍ വെച്ച് ബാക്കി വാപ്പാടെ കയ്യില്‍ കൊടുത്തിരുന്നു. ആ വലിയ സംഖ്യ സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാന്‍ പാവം വാപ്പ കുറെ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു കാണണം! എത്രയാ ഉണ്ടായിരുന്നെ എന്ന് മുന്നേ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ.. ഹഹഹഹ..
കയ്യില്‍ സുനാമി ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് വീട്ടില്‍ തന്നെ ചടഞ്ഞു കൂടി ഇരിപ്പായി. അനിയന്മാര്‍ ലാര്‍ജ്‌ സ്കെയില്‍ അല്ലെങ്കിലും വലിക്കാരായത് കൊണ്ട് പുകക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായില്ല. പക്ഷെ ഇക്ക വിട്ടില്ല. ആളു പോകുന്നിടത്തൊക്കെ എന്നെയും നിര്‍ബന്ധിച്ച് കൊണ്ട് പോകുമായിരുന്നു. ദുട്ട് ഇല്ലാത്തതാണ് എന്റെ പ്രശ്നം എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതിനു ശേഷം പൈസയുടെ ബുദ്ധിമുട്ടും അറിഞ്ഞില്ല. രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസം കൂടുമ്പോള്‍ എന്റെ ഷര്‍ട്ടിന്റെ പോക്കറ്റ്‌ അക്ഷയ പാത്രം പോലെ താനേ നിറയുമായിരുന്നു! അതിന്റെ പിന്നിലുള്ള വെളുത്ത കൈകള്‍ ഇക്കായുടെത് തന്നെ ആയിരുന്നു. ഇടയ്ക്കു പൊന്നുമ്മയും!
കുക്കുമോളുടെ കളിയും ചിരിയും വലിയ ഒരാശ്വാസം തന്നെയായിരുന്നു. പാപ്പയുടെ വയറിന്‍മേല്‍ അങ്ങോട്ടും കാലിട്ട് നെഞ്ചോട്‌ ചേര്‍ന്ന് കിടക്കും അവള്‍.
ഒന്നര മാസത്തിനു ശേഷം ഹൂറിയുമായുള്ള റിലേഷന്‍ ശങ്കര്‍ സിമന്‍റ് ഇട്ടു ഉറപ്പിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി ഒന്ന് ഒരു വളയിടല്‍ പരിപാടി. ഞങ്ങള്‍ ബന്ധുക്കളുമായി പുറപ്പെട്ടു. അവിടെയും ഒരു പാട് ബന്ധുക്കള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചുരുക്കത്തില്‍ ഒരു കുഞ്ഞ്യേ കല്യാണം തന്നെ!
കുറെയാളുകള്‍ വന്നു പരിചയപ്പെട്ടു. ചുരുക്കം ചില മുഖങ്ങള്‍ ഒഴിച്ച് ബാക്കിയൊന്നും മനസ്സില്‍ തങ്ങി നിന്നില്ല. ബിരിയാണിയും കഴിച്ചു ഒരു പുകക്കായി പരതുമ്പോള്‍ കൂട്ട് കിട്ടി ഹൂറിയുടെ ഒരു കുഞ്ഞിപ്പയെ! പുക എടുത്തു വന്നപ്പോഴേക്കും ചായ റെഡി.
കുക്കുമോള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു കയ്യില്‍. ചായ്‌ കണ്ടപ്പോ മോള്‍ക്കും കുടിക്കണം ചായ. നല്ല ചൂടും. വി ഐ പി ആയത് കൊണ്ട് കാലി ഗ്ലാസ്‌ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ വേഗം തന്നെ കിട്ടി. എനിക്കും ചായക്കാനെങ്കില്‍ അധികം ചൂടു പാടില്ല. വീട്ടില്‍ എനിക്ക് ചായ കുടിക്കാനായി ഒരു വലിയ സ്റ്റീല്‍ കപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ചായ ഉണ്ടാക്കിയത്തിനു ശേഷം നമ്മുടെ ചായക്കടകളില്‍ ഒക്കെ ചെയുന്നത് പോലെ ഒന്ന് വീശി അടിച്ചു മുകളില്‍ പത വരണം. എന്നാലേ ചായ്‌ ആവൂ.. മോളെ നിലത്ത് നിര്‍ത്തി ചായ ചൂടാറ്റിത്തുടങ്ങി. ഒന്ന് രണ്ടു പ്രാവശ്യം നീട്ടി അടിച്ചതിനു ശേഷം പെട്ടെന്ന് ചായയടി നിറുത്തി അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നോക്കി! ഭാഗ്യം ആരും കണ്ടില്ല. കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല. ഈ ഇന്‍റര്‍ നാഷണല്‍ ചായയടി കണ്ടു പുയ്യാപ്ലക്ക് ഗള്‍ഫില് ചായയടിക്കല്‍ ആണെന്ന് ആരെങ്കിലും വിചാരിച്ചാലോ എന്നായിരുന്നു ഭയത്തിന്റെ മൂല കാരണം!
ഈ സമയമത്രയും എന്റെ ഹൂറിയെ ഒരു നോക്ക് കാണാനോ ഒരു വാക്ക് മിണ്ടാനോ സാധിച്ചില്ല എന്നാ സങ്കടം തീര്‍ക്കാന്‍ എന്റെ ജിം മാമയുടെ സഹായം തേടി! രണ്ടാള്‍ വീതിയുള്ള മാമാടെ കൂടെ അകത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോള്‍ തിടമ്പ് വെച്ച ആനയെ കണ്ടു വഴിയില്‍ നിന്നും ആളുകള്‍ അരികിലേക്ക് ഒതുങ്ങി മാറുന്ന പോലെ ബന്ധുക്കള്‍ വഴിയോതുങ്ങി എങ്കിലും ആരും മീറ്റിംഗ് പ്ലേസ് വിട്ടു പോവാന്‍ സന്മനസ് കാണിച്ചില്ല! എന്ത് ചെയ്യാന്‍? ഹൂറിയുടെ ബന്ധുക്കള്‍ ആ കുറച്ചു സമയത്തേക്ക് എന്റെ ശത്രുക്കളായി മാറി! അത്രേം ആളുകളുടെ ഇടയില്‍ നിന്ന് എന്തൂട്ട് സംസാരിക്കാന്‍? യാത്രയും പറഞ്ഞു തിരിച്ചു പോന്നു!
അങ്ങനെ ഞാന്‍ എന്നും കിനാവിന്റെ തേരില്‍ യാത്ര തുടങ്ങി! പക്ഷെ തേരില്‍ നിന്നും യാത്ര വിമാനത്തിലേക്ക് മാറാന്‍ അധികം കാത്തു നിന്നില്ല. രണ്ടര മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോ തിരിച്ചുള്ള വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട് ആക്കി!
തിരിച്ചു സൌദിയിലേക്ക് പോവുമ്പോള്‍ ശനിയും ഞായറും കഴിഞ്ഞു തിങ്കള്‍ കാലത്ത് സ്കൂളില്‍ പോകാനിറങ്ങിയ കുട്ടികളുടെ മനസ്സായിരുന്നു. കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു ഒരുങ്ങി പോകാന്‍ നേരത്ത് ഉമ്മാ എനിക്ക് പനി ഉണ്ടോന്നു നോക്ക്യേ... എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഉമ്മ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് (മൂഡ്‌ ശരിയാണെങ്കില്‍!) പനീയൊന്നും ഇല്ല എന്നും പറഞ്ഞു സാരിത്തുമ്പ് കൊണ്ട് മുഖത്തെ പൌഡര്‍ ഒന്ന് കൂടി തൂത്ത് യാത്രയാക്കുന്നതു ഓര്‍മ വന്നു.. ഇനീപ്പോ പനി വന്നാലും രക്ഷയില്ലല്ലോ? പോയല്ലേ പറ്റൂ...
പിന്നെയും ബോംബേയില്‍.. എയര്‍പ്പോര്‍ട്ട് ഫീസും അടച്ചു എമിഗ്രേഷന്‍ കൌണ്ടറില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ പാസ്പോര്‍ട്ട് വാങ്ങി നോക്കിയ മാഡം കമ്പ്യൂടരില്‍ കുറെ നേരം പരതി! ഓരോ പ്രാവശ്യവും എന്തോ ചെക്ക് ചെയ്ത് ശരിയാവാതെ വന്നപ്പോള്‍ ഒരു കുറ്റവാളിയെ പോലെ എന്റെ മുഖത്തേക്കും പാസ്പോര്ട്ടിലെക്കും മാറി മാറി നോക്കുന്നത് കണ്ടു. പടച്ചോനെ.. ഇവിടെ ഇനി എന്താണാവോ പ്രശ്നം? അവര്‍ അടുത്ത് നിന്ന മറ്റൊരു ഉദ്യോഗസ്ഥനെ വിളിച്ചു എന്തോ പറഞ്ഞു. തമിഴില്‍ ആയിരുന്നു. അയാള്‍ എന്നെ ഒന്ന് തറപ്പിച്ചു നോക്കി കുറച്ചകലെ നിന്നിരുന്ന ത്രീ സ്റ്റാറുകാരന്റെ അടുത്ത് പോയി അയാളെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നു. കൌണ്ടറില്‍ നിന്നും ഒരു മൂലയിലേക്ക് മാറ്റി നിറുത്തി എന്നെ ചോദ്യം ചെയ്ത് തുടങ്ങി! നാട്ടില്‍ പോയി ആകെ കൂടി ചെയ്താ ഒരു കാര്യം പെണ്ണ് കാണാന്‍ പോയി എന്നതാണ്. അത് ബോംബെയില്‍ വല്ല കുറ്റമോ മറ്റോ ആണാവോ!
എപ്പോ പോയി, എപ്പോ വന്നു, എന്ന് വന്നു, എന്തിനു വന്നു എന്നാ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം അയാള്‍ പറഞ്ഞു... ഈ പാസ്പോര്‍ട്ട് കാണാതെ പോയതാണല്ലോ? പിന്നെ എങ്ങനെ ആ പാസ്പോര്‍ട്ടില്‍ തന്നെ ഇവിടെ എത്തി? പാസ്പോര്‍ട്ട് കാണാതായ പഴയ കഥ അദേഹത്തിന് വിവരിച്ചു കൊടുത്തു. ഈ പാസ്പോര്‍ട്ടില്‍ തന്നെയാണ് ഇവിടെ വന്നത് എന്നും പറഞ്ഞു. സംഗതി പാസ്പോര്‍ട്ട് കാണാതായപ്പോള്‍ ഇന്ത്യന്‍ എംബസിയില്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തിരുന്നു എങ്കിലും തിരിച്ചു കിടിയപ്പോള്‍ കമ്പ്ലൈന്റ്റ്‌ “വാപ്പസ്” ചെയ്തില്ലത്രേ! അവിടെ എത്തി ആദ്യമേ തന്നെ ആ ഇഷ്യൂ ക്ലിയര്‍ ആക്കുവാന്‍ ഉപദേശിച്ചു അദേഹം നടന്നകന്നു.
പിന്നെയും കൌണ്ടരിനടുത്തു വന്ന എന്നോട് അതെ വരെ ആംഗലേയ ഭാഷ മാത്രം സംസാരിച്ചിരുന്ന ആ പെണ്ണുമ്പിള്ള മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു. “കുറച്ചു അപ്പുറത്ത് പോയി ഒരു അയ്ന്നൂറ്‌ രൂപാ നോട്ട് മടക്കി പാസ്പോര്ട്ടിനുള്ളില്‍ വെച്ച് കൊണ്ട് വരാന്‍!” അതും നല്ല ചെന്തമിഴില്‍! സാറിനോട് പറഞ്ഞു ഒക്കെ ക്ലിയര്‍ ആക്കിയല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും തിരിച്ചു പോണമെന്കില്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ ചെയ്യാന്‍ പറഞ്ഞു അടുത്തയാളെ വിളിച്ചു.
കുറച്ചപ്പുറത്ത് പോയി ഒരു പച്ച നോട്ട് പാസ്പോര്ട്ടിനുള്ളില്‍ തിരുകി വെച്ച് കൊടുത്തപ്പോള്‍ കര്‍മ നിരതയായ ആ ദുഷ്ട്ട വേറെ ഒരു ചോദ്യവും കൂടാതെ സ്റ്റാമ്പ്‌ എടുത്തു ഒറ്റ ഇടി.. ഠിം!
ഈ ഫ്ലൈറ്റ്‌ എന്തിനാ ഇത്ര സ്പീഡില്‍ പോണേ? കുറെ കറങ്ങിയിട്ടു പോയാ മതിയായിരുന്നു! അവിടെ എത്തീട്ടു പ്രത്യേകിച്ച് കാര്യമൊന്നും ഇല്ല്യാലോ. പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. ഫ്ലൈറ്റ്‌ സമയത്തിന് തന്നെ എത്തി!
എമിഗ്രേഷനില്‍..... മൂന്നു വര്ഷം മുന്നത്തെ ആവര്‍ത്തനം! പുറത്തു കടന്നപ്പോള്‍ കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യത്തെതില്‍ നിന്നൊരു വ്യത്യാസം മാത്രം. പാട്ട വണ്ടിക്കു പകരം രഹീംക്ക ഉണ്ടായിരുന്നു.
രാത്രി ഉറക്കം വന്നില്ല! ഓര്‍ത്തങ്ങനെ കിടന്നു. അങ്ങനെ എനിക്കും കിട്ടിയല്ലോ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാനും സ്നേഹിക്കാനും ഒരാള്‍! നിറങ്ങളുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങള്‍... എന്റെ മാത്രം സ്വന്തം. പോരുന്നതിനു മുന്നേ കത്തെഴുതാനും ഫോണ്‍ ചെയ്യാനുമുള്ള പെര്‍മിഷന്‍ ഉപ്പാടെ കയ്യീന്ന് വാങ്ങിയിരുന്നു.
നേരം വെളുത്തു ജോലി തുടങ്ങി. ഇനി കടയുടെ ഉള്ളില്‍ ആണ് ഡ്യൂട്ടി. കസ്റ്റമര്‍ കെയറും സ്റ്റീം മഷീന്‍ ഓപ്പറേറ്ററും!
കീരിക്കാടന്‍ അബ്ദുള്ളക്ക നാട്ടില്‍ പോണു അന്ന് വൈകീട്ട്. ഒരു കത്ത് കൊടുത്തു വിട്ടാലോ? ഹേയ്! അത് ശരിയാവോ? എന്താ ശരിയാവായക? എഴുതി... ഒന്ന് സീനുവിനും ഒന്ന് വീട്ടിലേക്കും! പക്ഷെ ഇപ്രാവശ്യം എന്തോ കൂടുതല്‍ പേജുകള്‍ സീനാക്ക് ആയിരുന്നു.
നാട്ടില്‍ പോയ ആള്‍ പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്താല്‍ കറക്റ്റ്‌ മൂന്നാം നാള്‍ കത്ത് കിട്ടും! നാലാമത്തെ ദിവസം ആയപ്പോഴേക്കും ഒരു ഇരിക്കപ്പൊറുതി ഇല്ല. നേരെ വാഹിദ്‌ക്കാടെ റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു. അവിടത്തെ വല്യെ ഒരു പുള്ളിയാ വാഹിദ്ക്ക! ആളുടെ റൂമിലെ അന്ന് ഐ എസ് ഡി ഉള്ളൂ... വീട്ടില്‍ ഫോണില്ല. തൊട്ടടുത്ത് താമസിക്കുന്ന കുഞ്ഞുമ്മാടെ വീട്ടില്‍ ആണ് ഫോണ്‍. ആദ്യം ഒന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. കുഞ്ഞുമ്മാ... സീനാനെ ഒന്ന് വിളിക്കോ.. സിറാജ് ആണ് സൌദിയില്‍ നിന്നും. കുഞ്ഞുമ്മാക്ക് ആളെ മനസ്സിലായി. കട്ട് ചെയ്തു വിളിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.
അഞ്ച് നിമിഷത്തിന് ശേഷം വിളിച്ചപ്പോള്‍ ആദ്യത്തെ റിംഗ് മുഴുവനാകുന്നതിന് മുന്നേ അപ്പുറത്ത് കിളിനാദം! തമ്മില്‍ തമ്മില്‍ എന്താ വിളിക്കണ്ടേ എന്നൊന്നും പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചിട്ടില്ല അന്ന്. (ഇന്നത്തെ കാലമായിരുന്നെന്കില്‍ ടാ..പോടാ...എന്നൊക്കെ ഇച്ചിരി ഷുഗര്‍ ചേര്‍ത്ത് വിളിക്കാമായിരുന്നു). സലാം പറഞ്ഞതിന് ശേഷം എന്താണ് വിശേഷം എന്ന പതിവ് ചോദ്യം. സുഖന്നെ! ഇനീപ്പോ എന്താ ചോദിക്കാ എന്ന് ആലോചിച്ചു നില്‍ക്കുമ്പോഴേക്കും അപ്പുറത്ത് നിന്നും മൊഴിഞ്ഞു. അതേയ്! ഇങ്ങള് നന്നായി പാട്ടൊക്കെ പാടുമെന്നു നസി പറഞ്ഞല്ലോ? പടച്ചോനെ! എളാപ്പാടെ മോള്‍ നസി. അവളും വെച്ച് പാര! ഹേയ്! അങ്ങനോന്നൂല്ല്യാ... നിക്കൊരു പാട്ട് പാടി തരോ? ഐ എസ് ഡി ആണല്ലോ പടച്ചോനെ.. ന്നാലും ആദ്യായിട്ട് ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞിട്ട് എങ്ങനാ പറ്റില്ലാന് പറയാ? വാഹിദ്‌ക്കാട് അഭിപ്രായം ചോദിച്ചു. അങ്ങോട്ട്‌ പാടിക്കൊടുക്കടാ എന്ന് ഉപദേശം. (അങ്ങേര്‍ക്കു പറയാലോ!). രണ്ടും കല്‍പിച്ചു അങ്ങ് പാടി, ഏറ്റവും ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട ആ ഗാനം..... മാണിക്യ വീണയുമായെന്‍ മനസ്സിന്‍റെ താമരപ്പൂവിലുണര്‍ന്നവളെ...... മുഴുവന്‍ പാടി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും വിയര്‍ത്തിരുന്നു. ടെന്‍ഷന്‍ കാരണമാണോ അതോ വരാന്‍ പോകുന്ന ബില്ലിലെ തുക ആലോചിച്ചാണോ?
എന്തായാലും സന്തോഷമായി... രണ്ടാള്‍ക്കും! അതിന്റെ കൂടെ ഇത്രേം പെട്ടെന്ന് എന്റെ കത്ത് കിട്ടിയതില്‍ അത്ഭുതവും! മറുപടി എഴുതിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. അന്ന് മുതല്‍ കാത്തിരുപ്പായി. സ്നേഹപത്രവും കൊണ്ട് ഡ്രൈവര്‍ വരുന്നതും കാത്ത്........
ആദ്യത്തെ കത്ത്! ഇന്‍ലാന്‍ഡ്‌ ആണ്! പെട്ടെന്ന് കീറി മുറിച്ചു.. കുനു കുനെ എഴുതിയിരിക്കുന്നു. ഒരാവര്‍ത്തി ഓടിച്ചു വായിച്ചു..... ഒന്നും മനസ്സില്‍ തടഞ്ഞില്ലെങ്കിലും. രണ്ടാമതും മൂന്നാമതും നാലാമതും വായിച്ചപ്പോഴാണ് എഴുത്ത് ഒന്ന് തെളിഞ്ഞു വന്നത്! പിന്നെ അടുത്ത കത്ത് വരുന്നത് വരെ ആ കത്ത് ഹൃദയത്തോട് ചേര്‍ന്ന് ഇരുന്നു ഷര്‍ട്ടിന്റെ പോക്കറ്റില്‍!
അന്ന് വൈകീട്ട് തന്നെ സാമഗ്രികള്‍ ഒക്കെ വാങ്ങി. മൂന്നു ലെറ്റര്‍ പാഡ്, ഒരു പാക്കറ്റ്‌ എയര്‍ മെയില്‍ കവര്‍, മൂന്നു പേന...റെയിനോള്‍ട്സ്! രാത്രി മറുപടി എഴുതാന്‍ ഇരുന്നു..... എവിടെ നിന്ന് തുടങ്ങും? ശകുന്തള ചേച്ചിയേ മനസ്സില്‍ ധ്യാനിച്ച്‌ പ്രിയതമേ...പ്രിയതമേ...പ്രണയ ലേഖനം എങ്ങിനെ എഴുതണം എന്ന് മൂളി തുടങ്ങി! ബിസ്മില്ലാഹി റഹ്മാനി രഹീം..... എത്രയും സ്നേഹം നിറഞ്ഞ.......സംബോധനഎന്തെഴുതും? സീന...സീനു.. ഹേയ്... ഒരു ഇതില്ല! അവസാനം ഉറപ്പിച്ചു “ചീനു”! പിന്നെ മറ്റേ കൈ കൊണ്ട് എഴുതുന്ന കൈ പിടിക്കേണ്ടി വന്നു ഒന്ന് നിറുത്താന്‍......................!
കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോ വാഹിദ്ക്ക വിളിച്ചു. ടാ..ഫോണിന്റെ ബില്ല് വന്നിട്ടുണ്ട്! പതിനേഴ് വര്ഷം മുന്നത്തെ (ഒരു റിയാലിന് അഞ്ച് രൂപയാണ് അന്ന്..) മുന്നൂറ്റി എണ്‍പത്തി മൂന്നു റിയാല്‍! ഒരു സ്നേഹ ഗാനത്തിന്റെ വില!
2 comments:
വായനക്കാരനെ രസിപ്പിക്കുന എഴുത്താണ്. എന്തായാലും ആദ്യം മുതല്‍ വായിക്കാന്‍ വരാം..
മശ്ഖൂര്‍ മോമുക്ക :)
Post a Comment