രാവിന്റെ
അന്ത്യയാമങ്ങളില്‍പ്പോലും ആത്മാവിന്റെ ആഴങ്ങളോളം ചെന്നലക്കുന്ന ചങ്ങല കിലുക്കങ്ങള്‍.
ആ ചങ്ങലക്കിലുക്കം കേട്ടാണ് ആമിനുമ്മ ഉണരാറ്! പിന്നെ ഉറക്കം വരില്ല. എങ്ങിനെ വരാന്‍? ഖുറാന്‍ സൂക്തങ്ങളും പ്രാര്ത്ഥനകളുമായി അങ്ങനെ
കണ്ണ് തുറന്നു കിടക്കും, കാട്ടിലെ പള്ളിയ്ക്കല് മുക്രിക്ക
ബാങ്ക് കൊടുക്കുന്നത് വരെ....!
"അല്‍ഹംദുലില്ലാഹ്....."
ഒരു
നിമിഷം പായില്‍ കണ്ണടച്ചിരുന്ന്‍ ദുആ ചൊല്ലി കൈകള്‍ മുത്തി എണീറ്റു. ദേഹത്ത്
എവിടെയൊക്കെയോ വേദനിക്കുന്നു! തലേന്നത്തെ കമഴ്ന്നുള്ള വീഴ്ചയുടെ ആവണം. ഓര്‍ക്കാപ്പുറത്തായിരുന്നല്ലോ
പിന്നില്‍ നിന്നുള്ള ചവിട്ട്!
പിന്നാമ്പുറത്തെ
വാതിലിന്റെ ക്ലാവ് പിടിച്ചു കറുത്ത ഓടാമ്പല്‍ പതിയെ എടുത്തുമാറ്റി. ഇറയത്ത്‌
തൂക്കിയിട്ട പഴയ തകരപ്പാട്ടയില്‍ നിന്നും ഉമിക്കരിയും ഈര്ക്കിലും എടുത്ത് ആമിനുമ്മ
കിണറ്റിന്‍ കരയിലേക്ക് നടന്നു.
നേരം
വെളുക്കുന്നേ ഉള്ളൂ. രാവിന് വെളിച്ചം നല്‍കി തളര്‍ന്ന മിന്നാമിനുങ്ങുകള്‍
കിണറ്റിനരികില്‍ വട്ടമിട്ട് പറന്നു. അകലെയെങ്ങോ ഒരു കാലന്‍ കോഴിയുടെ കൂവലിന്റെ
മുഴക്കം. "റബ്ബേ...ആരുടെ മരണവിളി ആവുമോ?"
പ്ലാവിലയില്‍
ഉമിക്കരിയും ഈര്ക്കിലും കിണറ്റിനരികിലെ അലക്ക്‌ കല്ലില്‍ വെച്ചു. കുടത്തില്‍
ഉണ്ടായിരുന്ന കുറച്ചു വെള്ളം തുടിയിലെക്കെറിഞ്ഞെങ്കിലും കാതു തുളയ്ക്കുന്ന
ശബ്ദത്തോടെ എണ്ണ കൊടുക്കാത്ത തുടി തേങ്ങിക്കരഞ്ഞു. പല്ലുതേപ്പും വുളു എടുക്കലും
കഴിഞ്ഞ് കുടത്തില്‍ വെള്ളവുമായി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.
നിസ്കാരം
കഴിഞ്ഞ് ഉമ്മറത്തെ വാതില്‍ തുറന്നു. തട്ടം കൊണ്ട് കസേരയിലെ പൊടി തട്ടി
ജനലരികിലെക്ക് നീക്കിയിട്ട് പേജുകള്‍ ഇളകിയ ഖുര്ആന് കയ്യിലെടുത്തു. വായിച്ചു നിര്‍ത്തിയ
പേജിന് അടയാളം വെച്ചിരുന്ന ഈര്‍ക്കിലി കണ്ടുതുടങ്ങിയ ചന്ദനത്തിരി മാറ്റി ഖുര്ആന്
ഒരു നിമിഷം കണ്ണോട് ചേര്ത്ത് വെച്ച് പിന്നെ വിറയാര്‍ന്ന സ്വരത്തില്‍, ഈണത്തില്‍ ഓതിത്തുടങ്ങി.
അഊദ്
ബില്ലാഹി മിന ഷെയ്ത്വാനി ര്റ്ജീം
ബിസ്മില്ലാഹി
ര്റഹ്മാനി ര്റഹീം!!
യാസീന്‍....
ഒരു
നിമിഷം .. ജനലിന്നപ്പുറത്തേക്ക് ഒന്ന് കാതോര്ത്തു. ഇല്ല എണീറ്റിട്ടുണ്ടാവില്ല.
വീര്യമാര്‍ന്ന മരുന്നുകളുടെ മയക്കത്തില്‍ ക്ഷീണത്തോടെ മയങ്ങുന്ന ആ മകന് വേണ്ടിയാണ്
തന്റെ എല്ലാ പ്രാര്‍ഥനകളും! കഴിഞ്ഞ നാല് വര്‍ഷത്തെ ജീവിത ചര്യ. യാസീനും ഖുര്ആന്
ഖത്തം ഓതലും നോമ്പും! പടച്ച റബ്ബ് തന്റെ വിളി കേള്‍ക്കാതിരിക്കില്ല.
നേരം
നന്നായി വെളുത്തിരിക്കുന്നു. ചന്ദനത്തിരി പേജിനിടയില്‍ തിരുകി ഖുര്ആന് മടിയില്‍
വെച്ചു. ശുഷ്കിച്ച വിരലുകള്‍ കൊണ്ട് ചിതലരിച്ച ജനല്പ്പാളികളിലൊന്ന് തുറന്നു. ഒരു
രാത്രി കൊണ്ട് നെയ്ത സ്വപ്നങ്ങളുടെ വല പൊട്ടിയ ഒരു എട്ടുകാലി അവരുടെ കൈകളിലേക്ക്
കയറി ഓടി മറഞ്ഞു. ഇരുള്‍ നിറഞ്ഞ ആ മുറിയിലേക്ക്‌ വെളിച്ചം മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ
കടന്നു ചെന്നു. ചില്ല് പൊട്ടിയ കണ്ണാടി ഒന്നുകൂടി മൂക്കിലേക്ക് അമര്ത്തി അവര്‍ എത്തി
നോക്കി. കുറച്ച് സമയമെടുത്തു തറയില്‍ വളഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ആ മെല്ലിച്ച ശരീരം
കണ്ണില്‍ തെളിയുവാന്‍!
"അബ്ദ്വോ....! നിയ്യ്‌ കീപ്പട്ട്ന്ന്‍ എണീച്ച് ആ കെടക്കപ്പായീല് കേറി
കെട്ന്നാ!" നെന്റെ തുണ്യോക്കെ എവ്ടെ ന്റെ കുട്ട്യേ?"
ശബ്ദം
കേട്ട് തണുത്ത തറയില്‍ തുണി ഇല്ലാതെ കമിഴ്ന്നു കിടന്ന അബ്ദു കണ്ണ് തുറന്നു. നേരം
വെളുത്തെങ്കിലും കുടുസ് മുറിക്കുള്ളില്‍ ഇരുട്ട് തന്നെ. വര്ഷങ്ങളായി അയാള്‍ക്ക് കൂട്ട് ആ
ഇരുട്ടും, ആടിക്കളിക്കുന്ന കട്ടിലും,
അഴുക്ക് നിറഞ്ഞ് ബലം പിടിച്ച കോസടിയും, എന്നോ
ഫിലമെന്റ് പോയ ഒരു ബള്‍ബും! ജനലിലൂടെ മടിച്ച് അകത്തേക്ക് കടന്നു വന്ന കാറ്റില്‍
അയയില്‍ തൂക്കിയിട്ട, ബ്ലീച്ചിംഗ് പൌഡര്‍ ഇട്ട് മഞ്ഞച്ചു പോയ
മുണ്ടും ബനിയനും തോര്ത്തും ആടിക്കളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
"പ്രാന്തന് എന്തിനാപ്പോ വെളിച്ചം?" പിന്നെ..
ലൈറ്റ് ഇല്ല്യാണ്ടിരിക്ക്യെന്നെ നല്ലത്! തുണീം കോണോം ണ്ടാവാറില്ല്യലോ?"
ബള്‍ബ്
മാറ്റി ഇടുന്ന കാര്യം പറയുമ്പോള്‍ ജമീല അതാണ്‌ പറയാറ്!
ആമിനുമ്മ
അകത്തേക്ക് എത്തിനോക്കി. തലേന്ന്‍ രാത്രിയിലെ കഞ്ഞിപ്പാത്രത്തില്‍ വന്നിരുന്ന ഒരു
പാറ്റയുടെ കൊമ്പും കാലും ചിറകുമെല്ലാം ഓരോന്നായി ശ്രദ്ധയോടെ പറിച്ച്
എടുക്കുകയായിരുന്നു അബ്ദു.
"ഏത്തപ്പ ഇജ്ജബ്ടെ കാട്ടണേ മാനേ?" "റബ്ബേ..!
കുരുത്തക്കേട് വാങ്ങി വെക്കല്ലേ ഇജ്ജ്‌. അയിനെ വിട്ടാള ന്റെ ബ്ദ്വോ!"
ഉമ്മയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് പാറ്റയെ ഒരു കൊമ്പില്‍ പിടിച്ച് വട്ടം കറക്കി ചുമരിലേക്ക്
വലിച്ചെറിഞ്ഞു!
ഒടിഞ്ഞു
തൂങ്ങിയ ചിറകും മൂട്ടില്‍ നിന്നും തുറിച്ച കൊഴുത്ത മഞ്ഞ ദ്രാവകവും വലിച്ചു വലിച്ച്
പാറ്റ കുറച്ചു ദൂരം വലിഞ്ഞോടി ചുമരിലിടിച്ചു നിന്നു. പതുക്കെ കയ്യെത്തിച്ചു ഒരടി
കൂടി! പാറ്റ ചതഞ്ഞരഞ്ഞു! കയ്യില്‍ പറ്റിപ്പിടിച്ച കൊഴുത്ത ദ്രാവകം നിലത്ത് തേച്ചു.
ദൂരെ
എങ്ങോ ഏതോ ഗുഹയില്‍ നിന്നും കേള്‍ക്കുന്ന പോലെ ഉമ്മാടെ ചിലമ്പിച്ച ശബ്ദം അബ്ദു
കേട്ടു.
"ണീക്ക് കുട്ട്യേ! കട്ട്മ്മേ കേറി കിടക്ക്!" ആമിനുമ്മ പിന്നെയും
ഖുര്ആന് ഓതുവാന്‍ തുടങ്ങി.
അകലെ
കിടന്നിരുന്ന കീറിയ കൈലി വാരിച്ചുറ്റി തറയിലെ തണുപ്പില്‍ നിന്നും ഇളകിയാടുന്ന
കട്ടിലിലെ മുഷിഞ്ഞ കോസടിയിലെക്ക് കയറിക്കിടന്നു. കാലിലെ ചങ്ങല സിമന്റ് തറയില്‍
ഉരഞ്ഞ് ഉണ്ടായ അരോചകമായ ശബ്ദം അയാളുടെ പല്ലില്‍ പുളിപ്പുണ്ടാക്കി. ഭ്രാന്തമായ
ഒരാവേശത്തോടെ അബ്ദു കാലിലെ ചങ്ങലയില്‍ പിടിച്ച് വലിച്ചു. മുറിവില്‍ തട്ടി ഉരഞ്ഞു
ചലവും ചോരയും കലര്ന്ന കൊഴുത്ത ദ്രാവകം ഒലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. കൈ കൊണ്ട് തോണ്ടി
നോക്കി. നേരത്തെ പാറ്റയെ കൈകൊണ്ട് ചതച്ചപ്പോള്‍ ഉണ്ടായ അതേ ദ്രാവകം!
"ഒന്ന് അടങ്ങി കെടക്കെന്റെ അബ്ദ്വോ! ഇക്കാനെ വിളിക്കണ ഉമ്മ? അമീദ്വോ.... അമീദ്വോ.."
വീടിന്
മുന്നിലെ തന്റെ ചെറിയ പലചരക്ക് കടയിലിരുന്ന് ഹമീദ്‌ ഇക്കായുടെ “ഓ..” കേള്‍ക്കുന്നതിന്
മുന്നേ അബ്ദു നല്ല കുട്ടിയായി.
ഉമ്മാടെ
ഓത്ത് കേള്‍ക്കാനില്ലല്ലോ? കസേരയില്‍
ഇരുന്നു ഉറങ്ങുന്നുണ്ടാവും! പക്ഷെ ആമിനുമ്മയുടെ മനസ്സില്‍ നാല് വര്ഷംെ മുന്നത്തെ ആ
ശപിക്കപ്പെട്ട ദിനമായിരുന്നു.
"ഇതാന്നൂ വെള്ളം!"
തോളിലിരുന്ന
തോര്ത്ത് കൊണ്ട് മുഖത്തെ വിയര്പ്പ് അമര്ത്തി തുടച്ച് ജമീല കൊടുത്ത വെള്ളം ഗ്ലാസുമായി ഹമീദ്‌ തിണ്ണയില്‍ ചാരി
ഇരുന്നു.
"എ ടി എസ്സോ അങ്ങനെ എന്തോ ആണത്രേ ഉമ്മാ..! അവരാ അബ്ദൂനെ കൊണ്ടോയത്. ഓന്‍
തീവ്രവാദ്യാ ന്നാ ഓര് പറേണേ. എവ്ട്യാ ന്ന് ആര്ക്കും അറില്ല!"
ബോംബ്‌ കിട്ടിയ സ്ഥലത്തന്നെ അബ്ദൂനെ കണ്ടോര് ണ്ട് ത്രേ..! ഹമീദിന്റെ വാക്കുകളില്‍
ഭയം നിറഞ്ഞുനിന്നു.
വ്യഥയോടെ
ആമിനുമ്മ പിറുപിറുത്തു. "ആരായാലും ഓരോട് പടച്ചോന് ചോയ്ക്കും. ന്റെയ കുട്ടി
അങ്ങനൊന്നും ചെയ്യൂല! ഓന്‍ പാവാ.. ഓനെക്കൊണ്ട് അതൊന്നും കയ്യൂല!"
അബ്ദു
പഠിക്കാന്‍ മിടുക്കനായിരുന്നു. കോലായിലുള്ള അവന്റെ മേശമേല്‍ കുറെയധികം പുസ്തകങ്ങള്‍
ഉണ്ട്. ചുവരില്‍ അവന്‍ വരച്ച ചിത്രങ്ങളും! അയല്പക്കത്തെ ഒട്ടു മിക്കവാറും
കുട്ടികള്ക്ക് ട്യൂഷന്‍ എടുത്തും പടം വരച്ചും ആണ് പഠിപ്പ് മുന്നോട്ട്
കൊണ്ടുപോയിരുന്നത്. കൂടെ അല്ലറ ചില്ലറ രാഷ്ട്രീയവും. ഒരുപാട് സൌഹൃദ വലയം
ഉണ്ടായിരുന്ന അബ്ദുവിനെ നാട്ടിലുള്ളവര്ക്കും ഇഷ്ടമായിരുന്നു.
വീടിന്
കുറച്ചകലെയുള്ള വായനശാലയില്‍ തന്നെയായിരുന്നു അബ്ദു കൂടുതല്‍ സമയവും. വായനശാലയുടെ
ജനലിലൂടെ നോക്കിയാല്‍ കുഞ്ഞുമ്മാടെ വീടിന്റെന ഉമ്മറത്തിരുന്നു തയ്ക്കുന്ന
സൈനബയെയും അവളുടെ പാല്‍ നീലാവ് പോലുള്ള പുഞ്ചിരിയും കാണാം അബ്ദുവിന്!
വായനശാലക്കടുത്താണ്
പോലീസ്‌ ബോംബ്‌ കണ്ടെടെടുത്ത അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഫാക്ടറി. ബോബെക്കാരന്‍ ആസാദ്‌
ഭായിയുടെ പൂട്ടിക്കിടക്കുന്ന ആ ഫാക്ടറി സാമൂഹ്യ വിരുദ്ധരുടെ താവളമാണ്.
"ഇമ്മാ... ഇമ്മാ...!"
ജനലിന്നരികെ
നിന്നും അബ്ദുവിന്റെദ വിളി കേട്ട് ആമിനുമ്മ ഓര്മ്മകയില്‍ നിന്നും ഞെട്ടി ഉണര്ന്നു
.
ജനലഴികളില്‍
തല ചേര്ത്ത് വെച്ച് അബ്ദു നില്‍ക്കുന്നു. മുഖത്തെ കറുത്ത കലകള്‍ ആദ്യമായി
കാണുന്ന ഒരാളെ ഇപ്പോഴും ഭയപ്പെടുത്തും. വളര്ന്നു ചുണ്ടിലെക്കിറങ്ങിയ
മീശയും ചകിരി പോലെയുള്ള താടിയും വീട്ടിലെ കുട്ടികളെപ്പോലും അകറ്റി നിറുത്തുന്നു.
.
"ന്ത്യെ?"
"നിയ്ക്ക്‌ ആ പാട്ടൊന്ന് പാടി തര്വോന്ന്‍?
മനസ്സിന്റെക
പിരിമുറുക്കം ഇല്ലാത്ത അവസരങ്ങളില്‍ ജനലഴികളില്‍ തല ചേര്ത്തു വെച്ച് അനങ്ങാതെ നില്‍ക്കുന്ന
അബ്ദുവിന്റെ മുടിയില്‍ വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകളാല്‍ തഴുകി അവര്‍ പാട്ട്
പാടാറുണ്ടായിരുന്നു. പാടിക്കഴിഞ്ഞ് ഒരു ദീര്ഘ നിശ്വാസത്തോടെ ആമിനുമ്മ പറയും....!
“ന്റെ് കുട്ടീടെ വയ്യായോക്കെ വേം മാറും! റബ്ബ് ശിഫ്യാക്കിത്തരട്ടെ..”
"നിങ്ങ വെര്‍തെ വേണ്ടാത്തെനു നിക്കണ്ട ട്ടാ! എപ്ലാ ആ ചെക്കന് എളക്വാന്ന്
അറീല്ല!"
ഇത്താത്തടെ
ശബ്ദം കേട്ടാല്‍ കൈ പെട്ടെന്ന് പുറത്തേക്ക് വലിക്കും.
"അയിനെ കൊണ്ടോയി കുതിരവട്ടത്തോ ഊളമ്പാറേലോ ഇടാമ്പറഞാ കേക്കില്ല്യ! വെല്ല്യെ
പിള്ളേര് ള്ള വീടാ! അതും വല്തായി വരണ ഒരു പെങ്കുട്ടീം".
നിറഞ്ഞ
കണ്ണുകളോടെ ജനലിലൂടെ അകത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന്‍ അന്ന് അവനെ പിടിച്ചു കൊണ്ടുപോയ
പോലീസുകാരെ ശപിക്കും!
പാട്ട്
ഇടക്ക് വെച്ച് നിന്നിരിക്കുന്നു. അബ്ദു ഉമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. പൊട്ടിയ കണ്ണാടി
ചില്ലിനിടയിലൂടെ കണ്ണുനീര്‍ ചാലുകള്‍ തെളിഞ്ഞിരുന്നു.
"ഇനി ഉമ്മ ഓതിക്കോ! ഞാന്‍ ഇച്ചിരെ നേരം കൂടി കിടക്കട്ടെ!" ചങ്ങല
കയ്യില്‍ എടുത്ത് പിടിച്ച് അബ്ദു കട്ടിലിന്നരികിലെക്ക് നടന്നു.
ഉമ്മയുടെ
ഓതലും കേട്ട് മച്ചിന് മുകളിലേക്ക് നോക്കി കിടന്നു. ഓടിന്നിടയിലൂടെ കടന്നുവന്ന
വെളിച്ചം നിലത്ത് ചിത്രപ്പണികള്‍ നടത്തി. നോക്കി നില്ക്കെ പൊന്‍ വെയില്‍
ഒന്നുചേര്‍ന്ന് ഒരു ഹൂറിയായി മാറി! ചുവന്ന തട്ടം കൊണ്ട് മുഖം മറച്ച്
പെങ്കുപ്പായവും കാച്ചിമുണ്ടും ഉടുത്ത് അവന്റെ സ്വന്തം ഹൂറി! ഉമ്മയുടെ ഖുര്ആനന്‍
പാരായണം ഒരു അറബി ഗാനമായി ആ ഹൂറി അതിന്നൊപ്പം ചുവടുവെച്ചു.
സന്തോഷം
വരുമ്പോഴും സങ്കടം വരുമ്പോഴും ഉറക്കെ അട്ടഹസിക്കാറാണ് പതിവ്! പക്ഷെ ശബ്ദം പുറത്ത്
വന്നില്ല. ആദ്യമൊക്കെ ഒരു നിയന്ത്രണവും ഇല്ലാതെ അട്ടഹസിക്കുമായിരുന്നു. ബഹളം
അസഹനീയമാകുമ്പോള്‍ ഹമീക്കാനെ ബെല്‍റ്റുമായി റൂമിലേക്ക്‌ ഇത്താത്ത പറഞ്ഞു വിടും.
“മുണ്ട്രാ.. മുണ്ട്രാ” എന്ന് അലറിക്കൊണ്ടാണ് കട്ടിലിന്റെ കാലില്‍ ബെല്‍റ്റ്‌ കൊണ്ട് അടിക്കാറ്
. ഇത്താത്തായെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനായിരിക്കണം! ഇത്താത്ത ജനലിലൂടെ എത്തിച്ചു നോക്കിയ
ഒരു ദിവസം സാമാന്യം ശക്തിയോടെ ഒരെണ്ണം നടുമ്പുറത്ത് തന്നെ കിട്ടി. അവര്‍ പോയതിനുശേഷം
ഞരമ്പുകള്‍ എഴുന്നു നിന്ന ബലിഷ്ടമായ ആ കൈത്തണ്ട കൊണ്ട് കണ്ണുകള്‍ തുടച്ച്, തിണര്ത്തു കിടക്കുന്ന ചുവന്ന പാടില്‍ ഒന്ന് തലോടി. തലയും താഴ്ത്തിയുള്ള ആ
ഇറങ്ങിപ്പോക്ക്‌ കണ്ടപ്പോള്‍ എവിടെയൊക്കെയോ വിങ്ങി.
താനെന്തേ
ഇങ്ങനെ ആയിപ്പോയത്? ഭ്രാന്ത്‌
ആണെന്ന് എല്ലാവരും പറയുന്നു. ചില സമയങ്ങളില്‍ ഓര്‍മ്മയില്ലാതെ എന്തൊക്കെയോ
കാട്ടിക്കൂട്ടുന്നു. കണ്ണുകള്‍ അടച്ചാല്‍ പോലീസുകാരുടെ ബൂട്ടിന്റെ ശബ്ദമാണ്. അവര്‍
മുറിയിലേക്ക്‌ ഓടിക്കയറി തന്റെ കൈക്കും കഴുത്തിനും കുത്തിപ്പിടിച്ച് അലറും!
"തീവ്രവാദി!!! തീവ്രവാദിയാണിവന്‍!! പിന്നെ ചങ്ങലയില്‍ പിടിച്ച് പിടിച്ചു
വലിച്ചിഴച്ചു കൊണ്ടുപോകും! ബഹളത്തിനൊടുവില്‍ മയങ്ങി എണീറ്റാല്‍ കഴിഞ്ഞതൊന്നും
ഓര്മ്മയില്‍ ഉണ്ടാകില്ല. ഒരു പക്ഷെ അത് തന്നെ ആയിരിക്കണം ഭ്രാന്ത്‌ അല്ലെ?
ചത്ത
പാറ്റയ്ക്ക് ചുറ്റും ഉറുമ്പുകള്‍ കൂട്ടം കൂടിയിരിക്കുന്നു. അന്ന് തന്നെ കൊണ്ടുപോയ
പോലീസുകാരും ഇങ്ങനെയായിരുന്നു! അബ്ദു പതുക്കെ വാരിയെല്ലുകളില്‍ തടവി!!!
.............
രണ്ട് പോലീസുകാര്‍ അബ്ദുവിനെ പിടിച്ചെഴുന്നെല്പ്പിച്ച് ചുമരിനോട്
ചേര്ത്ത് നിര്‍ത്തി . മുകളില്‍ നിന്നും കെട്ടിത്തൂക്കിയിട്ട ഇരുമ്പുകമ്പിയില്‍
രണ്ടു കൈകളും കൂട്ടിക്കെട്ടി. അറവുകാരന്റെ കടക്ക് മുന്നിലെ ആട്ടിന്‍ തല പോലെ
നാക്ക് നീട്ടി നെഞ്ചിലേക്ക് തൂങ്ങി കിടന്നിരുന്നു അവന്റെ മുഖം!
മുഖം
മുഴുവനും കപ്പടാ മീശയുള്ള വേറൊരു പോലീസുകാരന്‍ കയ്യിലെ തോര്‍ത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞ
ഇരുമ്പുകട്ടി വെച്ച് കൃത്യമായി വാരിക്ക്‌ തന്നെ കൊടുത്തു ഇടി. മങ്ങിയ
വെളിച്ചത്തില്‍ അയാള്‍ എങ്ങിനെ ഇത്ര കൃത്യമായി ഇടിക്കുന്നോ ആവോ? ഓരോ ഇടിക്കും പിന്നാക്കം ആടിയുലഞ്ഞ അബ്ദുവിനെ നേരെ
പിടിച്ചു നിറുത്തുന്നതിനായിരുന്നു മറ്റു മൂന്നുപേര്‍.
പിന്നെയും
മണിക്കൂറോളം തുടര്‍ന്ന മര്‍ദ്ദന മുറകള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പാവം "തീവ്രവാദി" ഞരങ്ങാന്‍
പോലും വയ്യാതെ തറയിലേക്ക് കമിഴ്ന്ന് വീണു.
"സാറേ..! ഇത്രേം ദിവസായിട്ടും ഇവന്റെെ വായെന്ന് കമാന്നൊരക്ഷരം വീണില്ല!
യെവന്‍ നമ്മളുദ്ദേശിച്ചവനല്ലാന്നു തോന്നണു . ഇനീം ഭേദ്യം തൊടര്‍ന്നാ ചെലപ്പോ മ്മള്
തന്നെ കെട്ടിത്തൂക്കേണ്ടി വരും”
"അവന്റെക മേലുള്ള മുറിവോക്കെ ഒന്ന് ഉണങ്ങട്ടെ! രണ്ടു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞ്
ഇറക്കി വിട്ടേരെ!"
--------------
ഇഡലിയുടെ
മണം അബ്ദു കൊതിയോടെ മൂക്കിലേക്ക് വലിച്ചു കേറ്റി. പല്ല് തേപ്പും കുളിയുമെല്ലാം
അപൂര്‍വ്വമാണ്. ആഴ്ചയിലൊരിക്കല്‍ ഉമ്മ കുളിപ്പിച്ച് തരും. അപ്പോഴും നീണ്ട
ചങ്ങലയുടെ ഒരറ്റം ജനലഴിയില്‍ ഉണ്ടാകും.
പാത്രങ്ങളുടെ
തട്ടലും മുട്ടലും കേള്‍ക്കുന്നു. അടുക്കളയില്‍ ഇത്താത്ത ഉണ്ട്. ഇന്ന് ചിലപ്പോള്‍
വിരുന്നുകാര്‍ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാകും. അങ്ങനെയുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ ആകെ വെളിച്ചം തരുന്ന
ആ ജനല്‍ അടഞ്ഞുകിടക്കും. അവര്‍ വരുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ ഉറക്കഗുളിക തന്ന് ഉമ്മായെ
നിര്ബന്ധിച്ച് ഉമ്മറത്ത് നിന്നും അകത്തേക്ക് ഇരുത്തും ഇത്താത്ത.
"ഇമ്മാ.....ഇമ്മാ......." കട്ടിലില്‍ കിടന്നു തന്നെ വിളിച്ചു.
"അനക്ക് പയ്ക്ക്ണാ അബ്ദ്വോ? ചായ കുടിക്കണാ?"
അകത്തേക്ക് എത്തിനോക്കി ഉമ്മ ചോദിച്ചു.
"ജമീലാ...... ചായേന്റെ കടി ആയാ?"
'ഓ... ആയീ! അത് കഴിച്ചിട്ട് വേണല്ലോ മൈസ്രെട്ടിന് ജോലിക്ക് പൂവാന്‍! നിക്ക്
നൂറുകൂട്ടം പണിണ്ടിവ്ടെ. ആകെ രണ്ടു കയ്യല്ലേ ള്ളൂ! കുട്ട്യോള് സ്കൂളീ
പൂവാറായി."
“സദഖല്ലാഹുല്‍ അളീം! അല്ഹംചദുലില്ലാഹ്!!! ന്റെള മോനെ കാക്കണേ
റബ്ബേ..!”
ഉമ്മ
ഓത്ത് നിറുത്തി ഖുര്ആന് ചുണ്ടോട് ചേര്ത്തു മുത്തി എണീറ്റു.
“ഇങ്ങള് ആ വാതിലിന്റെ അടീക്കോടെ വെച്ച് കൊട്ത്താ മതി! അകത്ത്ക്ക്
പോണ്ട! ഇന്നല്ത്തെ ബാക്കി വെറ്തെ വാങ്ങിക്കൂട്ടണ്ട!”
വാതില്‍
കരകര ശബ്ദത്തോടെ തുറന്നു. ഇതൊക്കെ ഇച്ചിരി ഓയില്‍ കൊടുക്കണം. ആമിനുമ്മ മനസ്സില്‍
കരുതി. ഞളുങ്ങിയ പാത്രത്തില്‍ മൂന്നിഡ്ഡലിയും മേലെ അല്പ്പം സാമ്പാറും ഒഴിച്ച് ഒരു
കപ്പില്‍ കട്ടന്‍ ചായയുമായി ആമിനുമ്മ അകത്തേക്ക് എത്തിനോക്കി.
"ഇമ്മാനെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ ട്ടാ....! നല്ല കുട്ട്യായിട്ട് വേം ചായേം
ഗുളികേം കഴിച്ചാണി! ഇന്ന് ഓള്ടെ വീട്ടീന്ന് ആരോക്ക്യോ വിരുന്ന്ണ്ട് !
പ്ലേറ്റ്‌
കട്ടിലില്‍ വെച്ച് ഗുളിക കാച്ചിമുണ്ടിന്റെ കോന്തലയില്‍ തിരുകിവെച്ചു.
ബിസ്മില്ലാഹി
ര്റഹ്മാനി ര്റഹീം!!
ഇഡലി
കഷണങ്ങളാക്കി സാമ്പാറില്‍ മുക്കി വായിലേക്ക് വെച്ച് തരുമ്പോള്‍ ഉമ്മാടെ കണ്ണുകള്‍
നിറഞ്ഞിരുന്നു. ആദ്യമായി കാണുന്നത് പോലെ അബ്ദു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി! തലയില്‍ നിന്നും
തട്ടം തോളിലേക്ക് വീണപ്പോള്‍ വെള്ളിക്കമ്പികള്‍, അപ്പൂപ്പന്‍ താടി പോലെ തിളങ്ങി! നെറ്റി മുഴച്ച് കരുവാളിച്ചു കിടക്കുന്നു.
ശ്വാസം വലിക്കുമ്പോള്‍ പ്രാവ് കുറുകുന്ന പോലെ ശബ്ദം! ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിക്കുന്നത്
വ്യക്തമായി കേള്‍ക്കാം.
അഴുക്ക്
പുരണ്ട കൈകള്‍ കൊണ്ട് പതുക്കെ ഉമ്മയുടെ മുടിയില്‍ തലോടി. നെറ്റിയിലെ മുഴയില്‍
ഉഴിഞ്ഞ് ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ കവിളത്തെ കണ്ണീര്‍ ചാലുകള്‍ വിരല്ത്തുമ്പ് കൊണ്ട്
തുടച്ചുകളഞ്ഞു. ഞാന്നു കിടക്കുന്ന കാതിലെ തോടയില്‍ ചൂണ്ടുവിരല്‍ കൊണ്ട് ഒന്ന്
തട്ടി. കാതും തോടയും കൂടി ഊഞ്ഞാല് പോലെ ആടി. അവന്റെ കുസൃതി കണ്ട് ആമിനുമ്മ
ചിരിച്ചു, കൂടെ അബ്ദുവും. ചിരി
പൊട്ടിച്ചിരിയായി! അമര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച അട്ടഹാസം പൊടുന്നനെ നിലച്ചു.
അബ്ദുവിന്റെ
തലക്കുള്ളില്‍ ഒരു അഗ്നി പര്‍വതം പൊട്ടിത്തെറിച്ചു! നൂറു കണക്കിന് ബൂട്ടുകളുടെ
ശബ്ദം! കാലിലെ ചങ്ങലയുടെ ഒരറ്റത്ത് നിന്നും ഒരായിരം വോള്‍ട്ട് വൈദ്യുതി
ശരീരത്തിലൂടെ പ്രവഹിച്ചു. തലച്ചോറിനുള്ളില്‍ കിടന്നു ഒരു ഗ്രൈന്‍ഡര്‍ കറങ്ങി.
ഹൃദയത്തിലെ വെടിക്കെട്ട്‌ അന്ത്യത്തിലേക്ക് അടുത്തപ്പോള്‍ തറയും കട്ടിലും ശക്തമായി
വിറച്ചു. വീഴാനാഞ്ഞ അബ്ദുവിന്റെ കൈകള്‍ ഉമ്മയുടെ തട്ടത്തില്‍ മുറുക്കിപ്പിടിച്ചു.
ക്രമേണ
മൂളല്‍ കുറഞ്ഞു. വെടിക്കെട്ട്‌ കഴിഞ്ഞ് നീല നിറത്തിലുള്ള പുക മാത്രമായി.
ഗ്രൈന്ഡറിന്റെ കറക്കം നിലച്ചു. ഉമ്മയുടെ ചലനമറ്റ ശരീരം അവന്റെക മാറിലേക്ക്‌
കുഴഞ്ഞുവീണു. ചുണ്ടിനരികിലൂടെ ചുവന്ന ചാലൊരുക്കി രക്തം ഒഴുകിയിരുന്നു. പകുതി
പൊട്ടിച്ച ഇഡലിയും പാത്രവും നിലത്ത് കിടന്നിരുന്നു.
ഉമ്മ
ഒരു ഉച്ചമയക്കത്തിലെന്ന പോലെ കിടക്കുന്നു. വെറ്റില മുറുക്കിന്റെ ചോരച്ചാലുകള്‍
വായില്‍ നീന്നും ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നു. ഉമ്മ അറിയാതെ മെല്ലെ മുണ്ടിന്റെ അറ്റം കൊണ്ട് തുടച്ചു കളഞ്ഞു.
കഴുത്തിലെ തിണര്ത്ത പാടില്‍ മെല്ലെ വിരലോടിച്ച് അപ്പോഴും തുറന്നിരുന്ന കണ്ണുകള്‍ കൈ
കൊണ്ട് മെല്ലെ തടവി അടച്ചു. ഉമ്മയോട് ചേര്ന്ന് കിടന്ന്
കാതിനരികില്‍ ചുണ്ട് ചേര്ത്തു വെച്ച് അബ്ദു പാടി! ഉമ്മ പാടാറുള്ള അതേ താരാട്ടുപാട്ട്.
ആറ്റലായ
പൈതലേ.. ആരംഭ പൊന്നോമലെ
ആശയെകും
ആമ്പലെ.. അല്ലാഹ് തന്ന കാതലേ..........!
അബ്ദു
ഒന്നുകൂടി തലയുയര്ത്തി നോക്കി. ഇപ്പോള്‍ ഉമ്മ ശരിക്കും ഉറങ്ങിയിരിക്കുന്നു! അബ്ദു
ഉമ്മയോട് ഒന്നുകൂടി ചേര്ന്ന് കിടന്നു.
ശക്തമായ
കാറ്റില്‍ തുറന്നുകിടന്ന ആ ജനല്പാളി അടഞ്ഞു! അബ്ദുവിന്റെ താരാട്ട് മൂളിപ്പാട്ടായി
നേര്‍ത്തു തുടങ്ങി . ചിറകും കാലും ഇല്ലാത്ത പാറ്റയുടെ ജഡവും വഹിച്ച് ഉറുമ്പുകള്‍
ഘോഷയാത്ര തുടങ്ങിയിരുന്നു.
