Tuesday, 18 March 2014

വികൃതിക്കണ്ണനും കള്ളന്‍ അപ്പുപ്പൂച്ചയും ...... (ഭാഗം III)


"കണ്ണാ..അവ്ടെ നിന്നോ നിയ്യ്! ഇഞ്ഞും ഓട്യാ അമ്മ്ടെ കയ്യീന്ന് കിട്ടും അടി!"

ദേഷ്യം അഭിനയിച്ച് കണ്ണും നാവും തുറിപ്പിച്ച് കാട്ടി മാളു പറഞ്ഞു. പത്ത് മിനിറ്റോളമായി കണ്ണനെ എണ്ണ തേപ്പിക്കാനുള്ള ഗുസ്തി തുടങ്ങിയിട്ട്! ദേഹത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന കുഞ്ഞ്യേ ജെട്ടിയും ഊരിക്കളഞ്ഞു കുഞ്ഞിച്ചന്തിയും അരഞ്ഞാണ വാലും കുലുക്കി ഓടുന്ന കണ്ണനെ മാളു വാല്‍സല്യത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. പിടി വീഴുമ്പോള്‍ സൂത്രത്തില്‍ ഓരോ ഭാഗത്തായി എണ്ണ തേച്ച് പിന്നെയും വിട്ടുകളയും. അമ്മയെ പറ്റിച്ച സന്തോഷ

ത്തില്‍ കണ്ണന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ച് അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടി സ്റ്റോര്‍ റൂമില്‍ കയറി കതകടച്ചു.

"അമ്മാ.... അമ്മാ.. ഓട്യായോഓഓഓ..." തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത എന്തോ ശബ്ദത്തോടൊപ്പം കണ്ണന്‍റെ അലറിക്കരച്ചില്‍ കേട്ട് മാളുവിന്റെ രക്തം കട്ട പിടിച്ചു പോയി. ചെമ്പും അലുമിനിയം പാത്രങ്ങളും താഴെ വീഴുന്ന ശബ്ദം ഒരു ഭീകരാന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിച്ചു! തല കറങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നിയെങ്കിലും സര്‍വ ശക്തിയുമെടുത്ത് കലവറയിലേക്ക്‌ കുതിച്ചു.

"മോനെ.. കണ്ണാ" എന്ന്‍ നിലവിളിച്ചു ഓടിയെത്തിയ അമ്മയും ഉമ്മറത്ത് നിന്നും പാഞ്ഞെത്തിയ അച്ഛനും കൂടി വാതില്‍ തള്ളി തുറക്കേണ്ട താമസം, എല്ലാരെക്കാളും പേടിച്ച അപ്പുപ്പൂച്ച അച്ഛന്റേം അമ്മേടേം കാലുകള്‍ക്കരികിലൂടെ ആംബുലന്‍സ് പോലെ സൈറന്‍ മുഴക്കി പാഞ്ഞു! ബ്രേക്കില്ലാത്ത വണ്ടിപോലെ ചുമരിലും വാതിലിലും ഇടിച്ചിടിച്ച്‌ പോയ അപ്പുപ്പൂച്ചയെ കണ്ട് അച്ഛനും അമ്മയും കൂടി കോറസ് ആയി രണ്ടടി മുകളിലേക്ക് ചാടി! ചുരുക്കത്തില്‍ ഒരു കൂട്ടനിലവിളി! പഠിക്കുകയായിരുന്ന ഹരി പേടിച്ച് വിറച്ച് മുറിയില്‍ തന്നെ ഇരുന്നു.

സ്റ്റോര്‍ മുറിയുടെ മൂലയില്‍ "ചുക്രുമണിയും" പൊത്തിപ്പിടിച്ച് കണ്ണുകള്‍ ഇറുകെ അടച്ച് വാവിട്ട് നിലവിളിക്കുന്ന കണ്ണന്‍. ഉറിയും കലവും ഉണക്കമീന്‍ വെക്കുന്ന അലുമിനിയം പാത്രവും കിടന്നാടുന്നു! അപ്പുപ്പൂച്ച സൈലന്റ് ആയി "ഓപ്പറേഷന്‍ ഉണക്കമീന്‍" നടത്തിക്കൊണ്ടിരിമ്പോഴായിരുന്നു കണ്ണന്‍ സ്റ്റോര്‍ റൂമിലേക്ക് ഓടിക്കയറി വാതിലടച്ചത്! ജനല്‍ ഇല്ലാത്ത സ്റ്റോര്‍ റൂമില്‍ നിന്നും അപ്പൂന് രക്ഷപ്പെടാന്‍ വാതില് മാത്രേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ!

ശരിക്കും ഭയന്നു പോയിരുന്നു കണ്ണന്‍. അപ്പുവിന്‍റെ പരക്കംപാച്ചിലിനിടയില്‍ കാലിലെങ്ങോ പോറല്‍ ഏറ്റിട്ടുണ്ട്. എങ്ങിയേങ്ങിക്കരഞ്ഞ് അമ്മയുടെ തോളില്‍ പറ്റിക്കിടന്നു. മുറിവില്‍ മരുന്ന് പുരട്ടി മാളു ഊതിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പുരട്ടിയ എണ്ണയും കണ്ണുനീരും മാങ്ങാച്ചാറും കൂടി അമ്മേടെ സാരിയില്‍ ഭൂപടം വരച്ചു.

"മാളോ.. ന്തൂട്ട്‌ നാ ചെക്ക്ന്‍ കരഞ്ഞേ?" മതിലിനടുത്ത് നിന്നും അമ്മ്ണിയമ്മ!

"ഒന്നൂല്ല്യാമ്മാമ്മേ! അപ്പൂനെ കണ്ട് പേടിച്ചതാ!"

"നല്ലോണം പേടിച്ച്ണ്ടാവും കുട്ടി! അല്ലാണ്ടെ ദിങ്ങേനെ കരയില്ല്യ! മ്പടെ അപ്പു കണ്യാരെക്കൊണ്ട് ഒരു ചരട് ഊതിക്കെട്ടിക്കോ! കുട്ടാ. കരെണ്ടാ ട്ടോ! ഇവ്ട്ത്തെ പണ്യോക്കെ കഴ്ഞ്ഞിട്ടു വരാട്ടോ മ്മാമ്മ!" അമ്മിണിയമ്മ മതിലിനടുത്ത് നിന്നും വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.

"ഇനി കുളിപ്പിച്ച് കൊട്ക്ക് മാളൂ! തല്യോക്കെ നന്നായി വെയര്‍ത്തിരിക്ക്ണൂ!" വിയര്‍ത്ത തലമുടിയില്‍ ഒന്ന് തഴുകി മൂര്‍ധാവില്‍ ഒരുമ്മ കൊടുത്ത് ഒരു ദീര്‍ഘ നിശ്വാസത്തോടെ അച്ഛനും ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു!

അമ്മയുടെ തോളില്‍ കിടന്ന് പുറത്തേക്ക് എത്തിനോക്കി കണ്ണന്‍. കുളിമുറിയ്ക്കടുത്തെ സിമന്‍റ് തറയില്‍ മലര്‍ന്നുകിടന്ന് ഒരു കാല്‍ പൊക്കിപ്പിടിച്ച് വെയില്‍ കാഞ്ഞ് ശരീരമൊക്കെ നക്കിത്തോര്‍ത്തുന്നു ഈ കോലാഹലം ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കിയ അപ്പുപ്പൂച്ച! ഒന്ന് ഫ്രഷ്‌ ആയ ശേഷം "ഞാനൊന്നും അറിഞ്ഞില്ലേ രാമ നാരായണ" എന്ന പോലെ അകത്തേക്ക്‌ കയറി വന്നു. കണ്ണന്‍ കുഞ്ഞിക്കൈ വീശി "ശ്ശൊ..ശ്ശൊ" ന്ന് പറഞ്ഞ് പേടിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കിയെങ്കിലും "ഒന്ന് പോടാപ്പാ" എന്ന ഭാവത്തില്‍ കണ്ണനെ ഒന്ന് ചരിഞ്ഞ് നോക്കി വാലും പൊക്കിപ്പിടിച്ച് ഉമ്മറത്തേക്ക് പോയി!

"അമ്മ കുളിപ്പിച്ച് തരട്ടെ? അമ്മക്കേയ് .. അടുക്കളേല് പണീണ്ട്!"

മൂം..മൂം.. നിഷേധ ഭാവത്തില്‍ തലയാട്ടി കുഞ്ഞിക്കൈകള്‍ ഒന്നൂടെ മുറുക്കി പിന്നെയും ചിണുങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി!!

"കരേണ്ട! കരേണ്ട! അമ്മ മുട്ടായി എട്ത്ത് തരാട്ടോ! എത്രെ മുട്ടായി വേണം ഉണ്ണിക്ക്?"

സ്വിച്ച് ഇട്ട പോലെ നിന്നു! കരച്ചില്‍ എവിടെപ്പോയി എന്നറിയില്ല! മൂന്നു വിരല്‍ ഉയര്‍ത്തിക്കാട്ടി കണ്ണന്‍ പറഞ്ഞു "നാലെണ്ണം"!

"കുളിച്ച് കഴിഞ്ഞ് അമ്മ തരാട്ടോ.."

ആദ്യത്തെ കപ്പ് വെള്ളം മേലൊഴിച്ചതും കണ്ണന്‍ തണുത്തു മേലോട്ട് ചാടി അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. മടി മാറാനായി അമ്മ ബേബി സോപ്പെടുത്ത് കയ്യില്‍ കൊടുത്തു. രവിമാമന്‍ ഗള്‍ഫീന്ന് കൊണ്ടുവന്ന, കണ്ണാടി പോലുള്ള പിയേഴ്സ് സോപ്പാണ്. കണ്ണനെ കുളിപ്പിക്കാന്‍ മാത്രമേ അതെടുക്കൂ. കുഞ്ഞിക്കയ്യില്‍ ഇരിപ്പുറയ്ക്കാതെ നാലഞ്ച് വട്ടം സോപ്പ്‌ അതിന്‍റെ പാട്ടിന് പോയി. കാലില്‍ സോപ്പ്‌ തേച്ചതും കണ്ണന്‍ ചിണ്‌ങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി! "അമ്മാ.. നീര്‍ണൂ...!" അപ്പുവിന്‍റെ നഖം കൊണ്ടുള്ള പോറലില്‍ ഒരു ചെറിയ നീറ്റല്‍!

കുളിപ്പിച്ച് തല തുവര്‍ത്തല്‍ കഴിഞ്ഞ് അമ്മ കണ്ണനെയും ഒക്കത്തെടുത്ത് അകത്തേക്ക്‌ നടന്നു. തലയില്‍ രാസ്നാദിപ്പൊടി തിരുമ്മി, കണ്ണെഴുതി, എണ്ണ പുരട്ടി, ചീര്‍പ്പ് കൊണ്ട് ഒരു വര വരച്ച് താഴേക്കും സൈഡിലേക്കും ചീകിയൊതുക്കി. പൌഡര്‍ ഇടുമ്പോള്‍ കണ്ണന്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുകെ പൂട്ടി! എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് കുഞ്ഞു കവിളില്‍ ഈര്‍ക്കില്‍ കഷണം കൊണ്ട് കണ്മഷിയെടുത്ത് ഒരു ചെറിയ കുത്തും! കണ്ണ് തട്ടാതിരിക്കാനാണത്രേ! ഷര്‍ട്ടും ട്രൌസറും ഇട്ടു ഒരുക്കല്‍ കഴിഞ്ഞ് തൃപ്തിയായ അമ്മ നെറ്റിയിലും കവിളിലും ഓരോ മുത്തവും കൊടുത്തു.

അമ്മയുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും ഊര്‍ന്നിറങ്ങി അലമാര തുറന്നു. കിര്ര്ര്ര്ര്ര്‍.. എന്ന ശബ്ദത്തോടെ തുറന്ന അലമാരയുടെ താഴെ അറയില്‍ ചവുട്ടിക്കയറി മുകളിലെ കള്ളിയില്‍ നിന്നും വൃത്താകൃതിയില്‍ ഉള്ള ടിന്ന്‍ പതുക്കെ നീക്കി. കുഞ്ഞിക്കൈകളില്‍ ഒതുങ്ങില്ലായിരുന്നു. അമ്മ ടിന്‍ തുറന്ന് വര്‍ണ്ണക്കടലാസില്‍ പൊതിഞ്ഞ മിഠായി രണ്ടെണ്ണം വീതം കുഞ്ഞിക്കൈകളില്‍ വെച്ച് കൊടുത്തു.

"ഏട്ടനും കൊടുക്കണം ട്ടോ!"

കണ്ണന്‍ മിഠായി ഒന്ന് മണത്തു നോക്കി! അലമാരിയില്‍ പാറ്റ ഗുളികയുടെ മണം ഉണ്ടെങ്കിലും ഭാഗ്യം മിഠായിക്ക് ആ മണമില്ല. നേരെ ഏട്ടന്റെ മുറിയിലേക്ക്‌ നടന്നു. കണ്ണനെക്കണ്ട് ഹരി ഗൌരവമൊക്കെ കളഞ്ഞ് ഒന്ന് ചിരിച്ചു. "ഉണ്ണി പേടിച്ചു ല്ല്യെ?" കണ്ണന്‍ ചുണ്ടുകള്‍ പിളുത്തിക്കാട്ടി തല മേലോട്ടും താഴേക്കും ആട്ടിക്കാണിച്ചു.

"ഏട്ടന് മുട്ടായി വേണ്ടാലോ?" കൈകള്‍ പിറകില്‍ കെട്ടി കണ്ണന്‍ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ ചോദിച്ചു. വേണംന്ന് പറഞ്ഞാ ഒരെണ്ണം കൊടുക്കാം എന്ന് മനസ്സിലും വിചാരിച്ചു.

ഹരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. "ഏട്ടന് വേണ്ടാട്ട! ഉണ്ണ്യേന്നെ തിന്ന്വോ!!

"ഏട്ടന് കള്ളാസ് തരാ ട്ടാ.." ഹരിക്ക് മിഠായിക്കടലാസ് കളക്ഷന്‍ ഉണ്ടെന്നു കണ്ണന് അറിയാം.

സന്തോഷത്തോടെ കണ്ണന്‍ തന്‍റെ വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ടാക്കി! അച്ഛന്റെ അടുത്ത് വണ്ടി ബ്രേക്കിട്ട് ഹോണടിച്ചു!

"അച്ഛ! ഇതൊന്ന് പൊളിച്ച്വെര്വോ?"

ഉമ്മറപ്പടിയില്‍ ചെന്നിരുന്നു. മിഠായി തള്ള വിരലും ചൂണ്ടുവിരലും നടുവിരലും കൊണ്ട് കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് നാവിന്മേല്‍ മാത്രം തൊടീച്ചു നക്കികൊണ്ടിരുന്ന കണ്ണന്റെ വായിലേക്ക് നോക്കി കാലില്‍ മുട്ടിയുരുമ്മി അപ്പുപ്പൂച്ചയും! മറ്റേ കൈ കൊണ്ട് അപ്പുവിനെ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു കണ്ണന്‍..............!

ഫോട്ടോ - Google 

Tuesday, 4 March 2014

അമ്മാ എന്‍ട്രഴൈക്കാത ഉയിരില്ലയേ....


കോടമഞ്ഞ് മൂടിയ ആ മലനിരകള്‍ കണ്ടാല്‍ ചിറക്‌ വിടര്‍ത്തിയ ഒരു വലിയ കഴുകനെപ്പോലെ തോന്നും. പ്രകൃതിയുടെ കാന്‍വാസില്‍ ആരോ വരച്ചു ചേര്‍ത്ത ഒരു മനോഹര ചിത്രം പോലെ മഞ്ഞില്‍ കുതിര്‍ന്ന നാട്ടുവഴിയും, റാന്തല്‍ വിളക്ക് തൂക്കിയ കാളവണ്ടികളും കുടമണികള്‍ കിലുക്കി തലയാട്ടി നീങ്ങുന്ന കാളകളും ചൂളമടിക്കുന്ന കാറ്റിന്‍റെ സംഗീതത്തില്‍ സൂര്യദേവനെ കാത്ത് നവ വധുവെപ്പോലെ നാണിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കളും. കേരള - തമിഴ്‌നാട്‌ അതിര്‍ത്തിയിലാണ് ആ ഗ്രാമം, കരിമ്പനകളുടെ നാട്.

"മരുതമലൈ മാമുനിയെ മുരുകയ്യാ......! വേലെടുത്തു വിളയാടും വേലയ്യാ......."

താഴ്വാരത്തിലെ നായരുടെ ചായക്കടയില്‍ നിന്നുമാണ് പതിവ്പോലെ ആ ഭക്തിഗാനം. ചായക്കട എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ കരിമ്പനയോല കൊണ്ട് മേഞ്ഞ ഒരു ചായ്പ്പില്‍ ഒരു സമോവറും, എണ്ണക്കറ പുരണ്ട ചില്ലലമാരിയും, കാലുകള്‍ ഇളകുന്ന ഒരു മേശയും സ്റ്റൂളും പിന്നെ രണ്ടു മൂന്നു ബെഞ്ചുകളും. കാസറ്റിന്‍റെ ഓല ഇടയ്ക്കിടെ ടേപ്പ് റിക്കോര്‍ഡറിന്‍റെ ആക്രമണത്തിന് വിധേയമായിരുന്നത് കൊണ്ട് പലയിടത്തും അവ്യക്തത! നമ്മുടെ പഴയ കാലത്തെ ശ്രീലങ്കാ പ്രക്ഷേപണ നിലയത്തില്‍ നിന്നും കേള്‍ക്കുന്നപോലെ...! കടയുടെ മുന്നില്‍ നിറുത്തിയിട്ടിരുന്ന ലോറിയുടെ പുകക്കുഴലിലൂടെ പുറത്തെ തണുപ്പിലെക്കെത്തി നോക്കിയ നീലപ്പുക ഡ്രൈവറുടെ ബീഡിചുരുളുകള്‍ക്കൊപ്പം അന്തരീക്ഷത്തില്‍ അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നു.

"തമ്പീ.. ഒരു ടീ കെടയ്ക്കുമാ?"

ടേപ്പ്‌ റിക്കോര്‍ഡറിനുള്ളില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച ഓഡിയോ കാസറ്റിന്റെ ഓല, തുമ്പ് കടിച്ച് ഞളുങ്ങിയ പേനയിട്ടു തിരിച്ച് റിപ്പയര്‍ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന നായര്‍ ആ ക്ഷീണിച്ച ശബ്ദം കേട്ട് പുറത്തേക്ക്‌ എത്തിനോക്കി. കടക്ക് പുറത്ത്‌ സ്റ്റീല്‍ മഗുമായി ഒരു വൃദ്ധ.

"കെടക്കാമെ? ഇത് ടീ കട താനേ? ഡേയ്..ചാമീ.. ഇങ്കെ ഒരു ടീ കൊട്.. ശീഘ്രം!" പൈസ വാങ്ങി മേശ വലിപ്പില്‍ ഇട്ട് അകത്തേക്ക്‌ നോക്കി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. നാണയത്തുട്ടുകള്‍ സ്റ്റീല്‍ പാത്രത്തില്‍ വീണ അതെ ശബ്ദത്തില്‍ ഒന്ന് ചുമച്ച് ചെവിക്കിടയില്‍ നിന്നും ബീഡി എടുത്തു കത്തിച്ചു. ഓഡിയോ കാസറ്റിന്‍റെ ഓല പിന്നെയും തിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി!

ഫാക്ടറിയില്‍ സൈറന്‍ മുഴങ്ങി. ചായ കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞ് നേരമേറെ ആയിട്ടും കാലിളകുന്ന ബെഞ്ചിലിരുന്ന് പൊരിഞ്ഞ ചര്‍ച്ച നടത്തിയിരുന്നവരില്‍ ചിലര്‍ തൊട്ടടുത്ത ഗാര്‍മെന്റ്റ്‌ ഫാക്ടറിയിലെക്ക് നടന്നു നീങ്ങി. "നായരെ... കണക്ക്‌ പോട്ട് വെയ്യ്യ്‌!"

പേജുകള്‍ ഇളകിയ തന്റെ മുഷിഞ്ഞ നോട്ടുബുക്കില്‍ നായര്‍ കുറിച്ചുവെച്ചു. രാമയ്യന്‍ - നാലുര്‍പ്പ്യ, വേലു - രണ്ടുര്‍പ്പ്യ, റാവുത്തര് - മൂന്നുര്‍പ്പ്യ .......!


"സൈറന്‍ അടിച്ചല്ലോ? എട്ടു മണി ആയോ ദൈവേ? ഉണ്ണികളേ.....റിക്ഷ ഇപ്പൊ വരൂട്ടാ! മണിക്കുട്ടീ .... അമ്മൂ....!"

"അമ്മാ .. റിക്ഷ വരണേന് മുന്നേ പ്രോഗ്രസ് കാര്‍ഡ് സൈന്‍ ചെയ്യണേ..! മറക്കല്ലേ..! ഇന്നലെ തന്നെ മറന്നൂ...!" മണിക്കുട്ടി അകത്ത് നിന്നും ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു.

സുനന്ദ കയ്യിലെ കരി സാരിത്തുമ്പില്‍ തുടച്ചു. ദോശയില്‍ കുറച്ച് പഞ്ചസാരയും ഇട്ട് യൂണിഫോം മാറ്റുകയായിരുന്ന മക്കളുടെ അടുത്തക്ക് നടന്നു. ആദ്യത്തെ ദോശക്കഷണം വായിലേക്ക് എത്തും മുമ്പേ അമ്മു ഈര്‍ഷ്യയോടെ ചോദിച്ചു.

"ഇന്നും ഈ ഗോതമ്പ്‌ ദോശ്യാ അമ്മാ?" വീര്‍ത്തു പൊട്ടാറായ ബലൂണ്‍ പോലെ മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചു അമ്മു.

"മ്മ്മ്മ്മം.." അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ ഒന്ന് മൂളി ടിഫിന്‍ ബോക്സുകള്‍ ബാഗിലേക്ക് വെച്ചു. മണിക്കുട്ടി ദോശയും വായില്‍ വെച്ച് എങ്ങോ നോക്കി ഇരുന്നു. അവള്‍ ഒന്നും മിണ്ടാറില്ല. ഒന്നും ആവശ്യപ്പെടാറുമില്ല. പ്രായത്തെക്കാള്‍ പക്വതയുണ്ട് അവള്‍ക്ക്.

"അമ്മാ.... അതേയ് ..ഉണ്ണിക്ക് ബിര്യാണി തിന്നാന്‍ കൊത്യാവ്ണൂ ട്ടോ! ഇന്നലെ ശില്‍പ്പെടെ ലഞ്ച് ബോക്സില്‍ ചിക്കന്‍ ബിര്യാണി ആരുന്നു. ട്വിങ്കിളിന് ചിക്കന്‍ നൂഡില്‍സും!"

മോളുടെ നെറ്റിയില്‍ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്ത് ഒരു തമാശപോലെ സുനന്ദ പറഞ്ഞു

"അപ്പയുടെ പൈസ വരട്ടെ! മുത്തിന് അമ്മ ബിരിയാണി വെച്ച് തരാലോ. നൂഡില്‍സും വാങ്ങാട്ടോ!"

കുഞ്ഞുമുഖം വിടര്‍ന്നു. അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊരുമ്മ കൊടുത്ത് അമ്മു റിക്ഷക്കടുത്തെക്ക് ഓടി. ബാഗും ടിഫിന്‍ ബോക്സും വാട്ടര്‍ ബോട്ടിലും ചുമക്കല്‍ മണിക്കുട്ടിയുടെ ജോലിയാണ്.

മണിക്കുട്ടിയുടെ കവിളില്‍ പറ്റിയിരുന്ന പഞ്ചസാര കൈകൊണ്ട് തൂത്ത് സാരിയുടെ അഴുക്ക് പുരളാത്ത ഭാഗം കൊണ്ട് മുഖം ഒന്നുകൂടെ തുടച്ചു. പിന്നിയിട്ടിരുന്ന മുടിയിലെ പച്ച റിബ്ബണ്‍ ഒന്നുകൂടെ മുറുക്കി താടിയില്‍ പിടിച്ചുയര്‍ത്തി നെറ്റിയില്‍ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തു. അപൂര്‍വമായി കാണുന്ന ആ ചിരിയോടെ മണിക്കുട്ടി യാത്ര പറഞ്ഞു... "അമ്മാ.. പോയി വരാട്ടോ.."

അമ്മു നല്ല കുസൃതിയും വായാടിയും ആണെങ്കിലും പഠിക്കാന്‍ മിടുക്കി ആണെന്ന് ടീച്ചര്‍ ഇന്നലെയും പറഞ്ഞു. തന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തെ പതിപ്പ് തന്നെ. ക്ലാസില്‍ ഫസ്റ്റ് ആണ് അമ്മു. കഴിഞ്ഞ പരീക്ഷക്ക്‌ നൂറില്‍ തൊണ്ണൂറ്റി എട്ട് മാര്‍ക്ക്‌ കിട്ടി. എലിക്ക് വാല്‍ വരക്കാത്തതിന് രണ്ടു മാര്‍ക്ക്‌ പോയി. എന്തെ വരക്കാഞ്ഞേ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ "പൂച്ചെമായി വഴക്ക് കൂടിയപ്പോള്‍ പൂച്ച കടിച്ച് കൊണ്ടുപോയത്രേ വാല്"!

അയ്യോ! ഇന്നും പ്രോഗ്രസ് കാര്‍ഡില്‍ ഒപ്പിടാന്‍ മറന്നല്ലോ? അല്ലെങ്കിലും റിക്ഷ വരാന്‍ നേരത്ത് ആകെ തിരക്കാണ്.

കുട്ടികള്‍ പോയതോടുകൂടി വീടുറങ്ങിയ പോലെയായി. വാടക വീട്ടിലെ ചെളിയും മെഴുക്കും പുരണ്ട ജനലഴികളില്‍ നഖംകൊണ്ട് കോറി അവള്‍ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു. തിരക്ക്‌ പിടിച്ച വീഥിയില്‍ ആരും ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ നടന്നു നീങ്ങുന്നു. നായരുടെ ചായക്കടക്ക് മുന്നില്‍ വലിയ വായില്‍ കരഞ്ഞ് നിന്നിരുന്ന രണ്ട് മൂന്ന് കഴുതകളെ ആട്ടിയോടിക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു അയാള്‍.

ഏതോ വാഹനം ബ്രേക്ക് ഇടുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്നും ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നത്. ടയര്‍ കരിഞ്ഞ മണം! നായരേട്ടന്റെ ചായക്കടയില്‍ നിന്നും എന്തോ വാങ്ങി ഇറങ്ങിയ വൃദ്ധ എതിരെ പാഞ്ഞു വന്ന വാഹനത്തിനു മുന്നില്‍ പെട്ടതാണ്. ഉച്ചത്തില്‍ ചീത്ത പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന ഡ്രൈവറെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുകപോലും ചെയ്യാതെ അവര്‍ ആല്‍മരച്ചുവട്ടില്‍ ഇരിക്കുന്ന വൃദ്ധന്റെ അടുത്തേക്ക്‌ പതിയെ നടന്നു. രണ്ട് ദിവസമായല്ലോ അവരെ അവിടെ കാണുന്നു.

അവരെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു. ഇലയില്‍ ഉള്ള രണ്ട് ഇഡലികളില്‍ ഒന്ന് പൊട്ടിച്ച് വൃദ്ധയുടെ വായില്‍ വെച്ച് കൊടുക്കുന്നു വൃദ്ധന്‍. രണ്ട് ഇഡലി മാറ്റി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഉച്ചക്ക് കഴിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാവും. നായരേട്ടന്റെ ഷര്‍ട്ടിന്റെ ബട്ടണ്‍ പോലുള്ള ഇഡലി കൊണ്ടെന്താവാന്‍?? തനിക്കാണെങ്കില്‍ വിശപ്പുമില്ല. അടുക്കളയില്‍ ബാക്കിയിരിക്കുന്ന ദോശ കൊടുത്താലോ? പിന്നെയാവട്ടെ!

കുട്ടികളുടെ യൂണിഫോം കഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് പുറത്ത് കനക അക്കാവുടെ ശബ്ദം കേട്ടത്! "സുനൂ..ഓ സുനൂ.."!

"ദോ . വന്തിട്ടെന്‍ അക്കാ...." വാതില്‍ക്കല്‍ ഒരു സ്റ്റീല്‍ പാത്രവും മുടി നിറയെ ജമന്തിപ്പൂവുമായി അക്ക വെളുക്കെ ചിരിച്ചു.

"യെന്നാക്കാ...? ഇന്നെക്കെന്നെ സ്പെഷ്യല്‍?"

"അപ്പടി ഒണ്ണുമേ ഇല്ലൈ..! ഒരു പാര്‍ട്ടി ഓര്‍ഡര്‍ ഇരുന്തത്. കൊഞ്ചം ബിരിയാണി താന്‍. നമ്മ സുഹറാവുടെ തമ്പി, പൊണ്ടാട്ടി ഫാമിലി മൊത്തമാ കേരളാവില്‍ നിന്നും വന്തിറ്ക്ക്! അപ്പ താന്‍ അമ്മുവേ ഞാപകം വന്തത്‌! പോകട്ടുമാ.. നെറയെ വേലയിറ്ക്ക്. അപ്പുറം പാക്കലാമെ.."

ദൈവമേ .... മോള് ഇന്ന് പറഞ്ഞെ ള്ളൂ! സന്തോഷമാകും സ്കൂള്‍ വിട്ടു വരുമ്പോ. ഇത് കുറെ ഉണ്ടല്ലോ? ജനലിലൂടെ ഒന്നുകൂടി എത്തിനോക്കി. വൃദ്ധ എന്തോ ഗാഡമായ ചിന്തയിലാണ്. അവരുടെ മടിയില്‍ തലവെച്ചു മയങ്ങുന്നു വൃദ്ധന്‍ ... കുറച്ച് ബിര്യാണി കൊടുത്താലോ? കുറച്ചു കൂടി കഴിയട്ടെ. അപ്പോഴേക്കും കുട്ടികളുടെ യൂണിഫോം കഴുകലും മറ്റു വീട്ടുജോലികളും തീര്‍ക്കാം.

കുളി കഴിഞ്ഞ് കുട്ടികള്‍ക്കുള്ളത് മാറ്റിവെച്ച് അക്കാവുടെ പാത്രത്തില്‍ കുറച്ച് ബിരിയാണിയും എടുത്ത് സുനന്ദ ആല്‍മരച്ചുവട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അവള്‍ അവരുടെ അടുത്തേക്കാണ് എന്ന് മനസ്സിലായത്‌ കൊണ്ടായിരിക്കണം രണ്ടുപേരും എണീറ്റ് മരത്തിന്മേല്‍ ചാരി ഇരുന്നു.

"പാട്ടീ... താത്താ..." കയ്യിലെ പാത്രം നീട്ടി. വാര്‍ദ്ധക്യം ചുക്കിച്ചുളിച്ച തിളക്കമില്ലാത്ത രണ്ട് ജോഡി കണ്ണുകളില്‍ കണ്ട അപരിചിതത്വവും ആകാംഷയും ഒരു ചിരിയില്‍ ഒതുക്കി അവരുടെ അടുത്ത് ആല്‍ത്തറമ്മേല്‍ ഇരുന്നു. മൂന്നാല് പ്ലാസ്റ്റിക് കവറില്‍ പഴയ വസ്ത്രങ്ങളും പാത്രങ്ങളും, കമ്പികള്‍ പൊട്ടിയ ഒരു കാലന്‍ കുടയും ഉണ്ട്. കുളിച്ചു വൃത്തിയായി പഴയതെങ്കിലും വൃത്തിയുള്ള വസ്ത്രങ്ങളാണ് രണ്ടുപേരും ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്‌!

"യെന്നാ സമാചാരം? സൌഖ്യമായിരിക്കീങ്കളാ?" വര്‍ഷങ്ങളായി അങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യം കേട്ടിട്ടെന്ന പോലെ രണ്ടുപേരും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി!

"നല്ലാരുക്കമ്മാ!" പാട്ടി പല്ലില്ലാത്ത മോണ കാട്ടി ചിരിച്ച് ക്ഷീണിച്ച ശബ്ധത്തില്‍ പറഞ്ഞു. അധികമൊന്നും സംസാരിക്കാനുള്ള മൂഡിലല്ല അവര്‍ എന്ന് തോന്നി. വിവരിക്കാനാവാത്ത വികാര വിചാരങ്ങള്‍ തിളക്കം നഷ്ടപ്പെട്ട ആ കണ്ണുകളില്‍ അലയടിച്ചു.

"ഇത് കൊഞ്ചം ബിരിയാണി താന്‍!" സാപ്പിടുങ്കോ..!

"പശി ഇരിക്കാത്.. ! ഇപ്പത്താന്‍ ഇഡലി സാപ്പിട്ടത്! കൊഞ്ചം കളിച്ച് സാപ്പിടലാം!" ചിരി വരുത്തി വൃദ്ധ പറഞ്ഞു.

"സെരി! ഏതാവത് തേവയിരുന്താ ശോല്ലുങ്കോ..! അതോ .. അന്ത വീടു താന്‍..!" തന്‍റെ വീട് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി തിരിച്ച് നടന്നു.

"അയ്യോ...." ചോറ് വാര്‍ത്ത് കറിക്ക് കടുക്‌ താളിക്കുമ്പോഴാണ് കനക അക്കാവുടെ പാത്രം ഓര്‍മ്മ വന്നത്. കറി ഇറക്കിവെച്ച് വാതില്‍ ചാരി നേരെ ആലിന്‍ ചുവട്ടിലേക്ക് നടന്നു.

വൃദ്ധ വക്കുകള്‍ ഞളുങ്ങിയ ഒരു പാത്രത്തില്‍ ബിരിയാണി എടുത്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ട്. രണ്ടാളും കൂടി കഴിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാണ്. തുടങ്ങിയിട്ടില്ല. അവള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ അരികിലായി ഇരുന്നു.

അവരുടെ മുഖമാകെ ഇരുണ്ടിരുന്നു. വൃദ്ധയുടെ കണ്‍ കോണുകളില്‍ രണ്ട് തുള്ളി കണ്ണുനീര്‍ താഴെ വീഴാതെ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. വൃദ്ധന്‍ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ അകലെക്കെങ്ങോ മിഴികള്‍ നട്ടിരുന്നു. കൊച്ചിലെ അമ്മയും അച്ഛനും നഷ്ടപ്പെട്ട അവള്‍ക്കെന്തോ അവരോട് ഒരടുപ്പം തോന്നി.

താന്‍ അടുത്തിരിക്കുന്നത് കൊണ്ടാവുമോ? വൃദ്ധയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ച് സുനന്ദ ആ ബിരിയാണിയില്‍ നിന്നും കുറച്ചെടുത്ത് ഉരുളയാക്കി!

"അപ്പടിന്നാ നാന്‍ സാപ്പിടട്ടും!".

തന്‍റെ വായിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയ ആ ഉരുള അവളുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും വൃദ്ധ അസാമാന്യ ശക്തിയോടെ തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു.

കയ്യിലെ വേദനയും നാണക്കേടും കൊണ്ട് സുനന്ദയുടെ മുഖം ചുമന്നു. നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ പാത്രവും എടുത്തു എഴുന്നേറ്റു പോരാനാഞ്ഞ അവളുടെ കയ്യില്‍ വൃദ്ധയുടെ ശോഷിച്ച കരങ്ങള്‍ മുറുകി. ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു ശക്തിയോടെ കുതറിയ അവള്‍ വൃദ്ധയുടെ ചോര്‍ന്നൊലിക്കുന്ന കണ്ണുകള്‍ കണ്ട് വല്ലാതായി. വൃദ്ധന്റെ കുഴിയിലാണ്ട കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു.

"മന്നിച്ചിടുങ്കോ കണ്ണേ.....! അത് നീ സാപ്പിടക്കൂടാത്!" പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് വൃദ്ധ പറഞ്ഞു.

പ്ലാസ്റ്റിക്‌ കവറിന്റെ മറവില്‍ കിടന്ന മൂട്ട മരുന്നിന്റെ കുപ്പി കണ്ടവള്‍ ഞെട്ടിത്തെറിച്ചുപോയി. അപ്പോള്‍ ആ ഭക്ഷണത്തില്‍ വിഷം ചേര്‍ത്തിരുന്നു! രണ്ടാളും ഒന്നിച്ച് ഈ ലോകത്തോട് യാത്ര പറയാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലായിരുന്നു.......!

മണിക്കുട്ടിയും അമ്മുവും സ്കൂളില്‍ നിന്ന് വരുമ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക്‌ കഥകള്‍ പറഞ്ഞുകൊടുക്കുവാനായി ഒരു മുത്തച്ഛനും മുത്തശ്ശിയും കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. മക്കള്‍ ഉറങ്ങിയതിന് ശേഷം വൃദ്ധ അവരുടെ കഥ പറഞ്ഞു.

പഴനിയില്‍ ഗവര്‍മെന്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്ന മുത്തുസ്വാമിയുടെയും രാജമ്മാളിന്‍റെയും അഞ്ചു മക്കളുടെയും കഥ. നന്നായി വളര്‍ത്തി പഠിപ്പിച്ച് ജോലിയും പിന്നെ കല്യാണവും കഴിച്ച മക്കള്‍ക്ക് അപ്പാ പെന്‍ഷനാകുന്നത് വരെയും ജീവനായിരുന്നു. സ്വത്തുതര്‍ക്കങ്ങള്‍ വഴക്കിലെക്കും അടിപിടിയിലെക്കും വഴിമാറിയപ്പോള്‍ മുത്തുസ്വാമി തന്നെയാണ് എല്ലാം വീതിച്ചു കൊടുത്തത്. കുറച്ചുകാലം രണ്ടുപേരെയും നന്നായി നോക്കിയ മക്കള്‍ പിന്നീട് മറ്റുള്ള കഥകളിലെ പോലെ വില്ലന്മാരായി.

അവസാനം അറുപതു വര്‍ഷങ്ങളോളം ഒരു മെയ്യായി കഴിഞ്ഞ ആ വൃദ്ധ ദമ്പതികളെ രണ്ടായി പിരിച്ച് ഊഴം വെച്ച് ഓരോരുത്തരുടെ വീടുകളിലായി മാറ്റി പാര്‍പ്പിച്ചു. ഒരു വര്‍ഷത്തോളമായി രണ്ടുപേരും തമ്മില്‍ കണ്ടിരുന്നില്ല. കാണാന്‍ ആ മക്കള്‍ സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല. ഒടുവില്‍ മാനസ്സികമായും ശാരീരികമായും തളര്‍ന്ന രണ്ട് പേരെയും വേറെ വേറെ വൃദ്ധ സദനങ്ങളിലാക്കി!!

രണ്ട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷമായിരുന്നു അവിചാരിതമായി അവരുടെ കണ്ടുമുട്ടല്‍. അപ്പോള്‍ തുടങ്ങിയ യാത്രയാണ്. അമ്പലങ്ങളിലായിരുന്നു ഊണും ഉറക്കവും. രണ്ടാഴ്ചകള്‍ക്ക് മുന്നേയാണ് അവര്‍ തീരുമാനിച്ചത്! രണ്ട് ദിവസങ്ങളായി അതിനുള്ള ഒരുക്കത്തിലുമായിരുന്നു.

മടിയില്‍ കിടന്നുറങ്ങിയിരുന്ന അമ്മുവിന്‍റെ മുടിയില്‍ തഴുകി വൃദ്ധ ഒരു ദീര്‍ഘ നിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി! "ഇന്നേക്ക് നീ പാത്തില്ലെനാ .. നാങ്ക ആണ്ടവന്‍ പക്കത്തിലെ പോയിരുപ്പെന്‍"

അവള്‍ രണ്ടുപേരെയും ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു. "നീങ്ക എങ്കേയും പോക വേണ! അപ്പാവും അമ്മാവും ഇല്ലെനാലും എനക്കും കൊളന്തൈകള്‍ക്കും പാട്ടിയും താത്താവും കെടച്ചിരുക്ക്!".

"അമ്മാ എന്‍ട്രഴൈക്കാത ഉയിരില്ലയേ...
അമ്മാവൈ വണങ്കാതെ ഉയര്‍വില്ലയേ...
നേരില്‍ നിന്ന് പേസും ദൈവം...
പെറ്റ തായിന്‍ട്രി വേറൊന്‍ട്ര് ഏത്...."...

നായരുടെ ടേപ്പ്‌ റെക്കോര്‍ഡര്‍ പാടി! ഓല ചുറ്റിപ്പിടിക്കാതെ......! കോടമഞ്ഞ് മൂടിയ ആ മലനിരകളില്‍ ആ ഗാനം അലയടിച്ചു!